Γενικά στις πολεμικές τέχνες, αποδίδονται πολυάριθμα οφέλη και πλήθος από πλεονεκτήματα, μεταξύ των οποίων συχνά αναφέρεται και η διδαχή της ενάρετης συμπεριφοράς. Όλες οι πολεμικές τέχνες θα πρέπει να δίνουν μεγάλη έμφαση στην έννοια της ηθικότητας. Η μαχητική ικανότητα και η επιδεξιότητα [Κιν.: Wǔ shēn shǒu 武身手] που αποκτά κάποιος, απαιτεί την ίδια ακριβώς υπευθυνότητα στην χρησιμοποίηση όπως απαιτείται και για τη χρήση οποιουδήποτε όπλου. Για τον λόγο αυτό, ο ασκούμενος δεν μαθαίνει μόνο να μάχεται αλλά διδάσκεται επίσης τις αρχές για να ζει μία τίμια και ενάρετη ζωή “γκάο σανγκ ντε σενγκ χουό” [Κιν.: gāoshàng de shēnghuó 高尚的生活]. Διαδοχικά, οι ιδέες και οι έννοιες αυτές, δεν βοηθούν τον ασκούμενο να βελτιωθεί μόνο σαν άτομο αλλά του παρέχουν επίσης και την δομή για φυσική και τεχνική βελτίωση. Η ενάρετη συμπεριφορά “Σιαν σινγκ ουέι” [Κιν.: xiánxíngwéi 贤行为], στις πολεμικές τέχνες είναι γνωστή ως Μαχητική Αρετή “Γου Ντε” [Κιν.: WǔDé 武德].

Η πρώτη αναφορά που έγινε ποτέ στο Γου Ντε, αποδίδεται στον κυβερνήτη Τζουάνγκ Ουάνγκ των Τσου [Κιν.: Chǔ Zhuāngwáng 楚庄王 | 613 ～ 591 Κ.Ε.] και είναι καταγεγραμμένο στα Χρονικά των Τζούο [Κιν.: zuǒ zhuàn 左传], που συνέγραψε ο Τζούο Τσιου Μινγκ [Κιν.: Zǔo Qīumíng 左丘明], το 12ο έτος του Χουάν Γκουνγκ [Κιν.: Xuāngōngshí'èr nián 宣公十二年], όπου ο πόλεμος στα κινέζικα “Γου” [Κιν.: Wǔ 武] αναφέρεται στις “πολεμικές υποθέσεις” [Κιν.: jūnshì 军事] και βασίζεται σε επτά δεοντολογικές αρχές “Ντε” [Κιν.: Dé 德]. Σαολίν Γουντέ [Κιν.: Shàolín WǔDé 少林武德] Όπως είναι κατανοητό, αυτή η νοοτροπία ηθικής Διδασκαλίας ήταν αδύνατο να μην είχε ενσωματωθεί στην διδασκαλία του Ναού Σαολίν.

Η πρακτική του Γουντέ μέσα στη παράδοση του Σαολίν δεν είναι μόνο εντολές που οι μαθητές έπαιρναν εάν επέλεγαν να ορκιστούν ή να ακολουθήσουν ένα πνευματικό δρόμο. Είναι οι αρχές μιας αξιότιμης ζωής, οι οποίες στηρίζονται στις “δέκα αρετές” [Κιν.: shí shàn 十善] που συνδέονται με τις “οκτώ σωστές ενέργειες” [Κιν.: bā zhèng 八正], επίσης γνωστές ως πτυχές της ευγενούς οκταπλής πορείας [Κιν.:.: bāzhèngdào 八正道] και είναι ακριβώς αντίθετες με τις “δέκα κακίες” [Κιν.: shí è 十恶] και τα οκτώ λάθη [Κιν.: bā dǎo 八倒]. Οι Δάσκαλοι του Μοναστηριού, συνήθιζαν πριν από οποιαδήποτε άλλη φυσική ή μαχητική άσκηση να διδάσκουν το Γου Ντε σε όλους τους δόκιμους μοναχούς. Με τον τρόπο αυτό μπορούσαν εύκολα να ξεχωρίσουν εκείνους που είχαν τις δυνατότητες να μάθουν και να χρησιμοποιήσουν τη αρχαία γνώση του Σαολίν με σεβασμό, υπευθυνότητα και με επίγνωση των δυνατοτήτων τους.